جنبه های مغفول روانشناختی جنایات علیه اشخاص برای حمایت از بزه دیدگان در قوانین موضوعه ایران

در مواردی به دنبال وقوع بسیاری از جرایم به­ویژه جنایات علیه اشخاص از جمله؛ تجاوز به عنف، منازعه، ضرب و جرح و قطع عضو، سقط جنین و جنایات ناشی از تخلفات رانندگی قربانی علاوه بر آسیب­های جسمی معمولاً دچار عوارض شدید روانی ناشی از این جرایم می­شود، و اینجا است  که نظام سیاست جنایی خصوصاً دستگاه عدالت کیفری برای هر چه بهتر تحقق پیدا کردن عدالت، باید قربانی را برای معاینه به مراجع زیربط هم­چون پزشکی قانونی هدایت کنند و برای تسکین آلام روحی آنها اقدامات شایسته­ای انجام دهند و تازمانی که چنین اقداماتی انجام نگیرد، در کشور امنیت روانی ایجاد نمی­شود. بنابراین زمانی می­توان آرامش روحی و روانی را برای  بزه­دیدگان جنایات متصور دانست که آنها امید به جبران زیانهای ناشی از این جرایم داشته باشند.بر عکس بسیاری از جرایم که پیامدهای بالنسبه جزیی و پیش پا افتاده دارند و امکان برگشت به حالت قبل از وقوع جرم به سادگی امکان­پذیر است، جنایات علیه اشخاص دارای آسیب­های روانی درازمدت نامطلوبی بر قربانیان است، زندگی آنها را به مخاطره می­اندازد و حتی می­تواند مرگ آنها را در پی داشته باشد؛ چرا که این جرایم از زمره جرایم خشونت­آمیز و ظاهر سازنده عوارض شدید روانی می­باشند وعلیه جسم و جان و روح و روان انسان ارتکاب می­یابند.  با وجود این واقعیت تلخ قانون­گذار در جهت جرم انگاری و حمایت از این قربانیان موقعیت ایشان را نادیده انگاشته و کمتر مورد توجه قرار داده است.